το έκτο ζωδιακό σημείο: Η Παρθένος

Εισαγωγή

Λέγεται, από κάποια άποψη, ότι η Παρθένος είναι το πιο αρχαίο από τα Ζωδιακά σημεία.

Ανά τους αιώνες, είτε η Λίλιθ είτε η Ίσις, η Εύα ή η Παρθένος Μαρία, όλες απεικονίζουν τη μητέρα του κόσμου, αλλά η Μαρία είναι εκείνη που τελικά κρατά το Παιδίο στην αγκαλιά της.

Και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο

η Χριστική συνείδηση συλλαμβάνεται και γαλουχείται στην περίοδο της κυοφορίας, μέχρις ότου επιτέλους

στους Ιχθείς, το αντίθετο σημείο, γεννηθεί ο Σωτήρας του Κόσμου.

Όπως στο Λέοντα, αυτό είναι ένα σπήλαιο εμπειρίας “μέσα στη μήτρα του χρόνου”, που πρέπει να χαρακτηρίζεται από

– θέρμη

– ηρεμία

– βαθιές εμπειρίες και

– “αργές αλλά ισχυρές κρίσεις”.

Η Παρθένος είναι ένα συνθετικό ζωδιακό σημείο.

Στο σημείο αυτό ο Δάσκαλος Θιβετανός λέγει:

“Ο Συμβολισμός της Παρθένου αφορά στον όλο σκοπό της εξελικτικής πορείας που είναι

– να προασπίζει

– να γαλουχεί και τελικά

– ν’ αποκαλύπτει την κρυμμένη πνευματική πραγματικότητα.

Την πνευματική πραγματικότητα την καλύπτει κάθε μορφή, αλλά η ανθρώπινη μορφή είναι εξοπλισμένη και κατάλληλη να την εκδηλώνει με έναν τρόπο διαφορετικό από κάθε άλλη έκφραση της Θεότητας και έτσι κάνει απτό και αντικειμενικό εκείνο για το οποίο προορίζεται η όλη δημιουργική διαδικασία”.

(Εσωτερική Αστρολογία, σελ. 251-252.)

Η συνθετική αυτή ποιότητα τονίζεται περαιτέρω από το γεγονός ότι οκτώ άλλα σημεία (όλα εκτός του Λέοντα, του Ζυγού και του Αιγόκερου) μέσω των πλανητικών Κυβερνητών τους διαχύνουν τις ενέργειές τους δια της Παρθένου.

Ο Δ. Θιβετανός εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι τώρα εισερχόμαστε από την Παρθένο στο όγδοο ζωδιακό σημείο, με άλλα λόγια στο επόμενο σημείο πριν από εκείνο στο οποίο γεννάται το Παιδίον, στο σημείο στο οποίο θα δούμε πολλούς να παίρνουν μύηση.

Πρέπει να θυμόμαστε ότι όλοι οι άνδρες και γυναίκες περνούν δια μέσου όλων των ζωδιακών σημείων.

Για όσους γεννήθηκαν στην Παρθένο ή έχουν σ’ αυτό το σημείο τον ωροσκόπο (το ανατολικό σημείο του χάρτη, που δείχνει την πρόθεση της ψυχής του μαθητή), αυτές οι ιδιότητες ή ενέργειες του σημείου εκθέτονται με πολλούς τρόπους,

– για οργανώσεις

– για τέχνες

– για επιστήμες

– για όλα όσα απαιτούν μακρές περιόδους νοητικής κυοφορίας και

σαν αγώνας για την προβολή νέων ιδεών στην εκδήλωση.

Ένα άλλο μοναδικό χαρακτηριστικό της Παρθένου είναι ότι έχει ένα τριπλό σύμβολο, που μόνο ένα άλλο ζώδιο έχει, ο Σκορπιός. Αυτό είναι σημαντικό και υποδηλώνει ότι τα δύο αυτά ζώδια “συνδέονται με την ανάπτυξη της Χριστικής συνείδησης. Σημαδεύουν κρίσιμα σημεία στην εμπειρία της ψυχής, σημεία ολοκλήρωσης όπου η ψυχή ενοποιείται συνειδητά με τη μορφή και ταυτόχρονα με το πνεύμα”. (Εσωτερική Αστρολογία, σελ. 481.)

Η δήλωση αυτή υπόκειται της πνευματικής θεωρίας των Τριγώνων που είναι πολλά και ο Δ. Θιβετανός προσθέτει αυτά τα επίσημα και αξιοπρόσεχτα λόγια:

“Με τη θέληση της Θεότητας και την αναλλοίωτη ενέργεια στην καρδιά του εκδηλωμένου Ζωδιακού προκαλούν τις αλλαγές στη συνείδηση που κάνουν τον άνθρωπο Θείο, στο πέρας του κοσμικού κύκλου”. Και περαιτέρω:

“Δια της συγχώνευσης και ενοποίησης των τριών πλανητικών ενεργειών,

με τη μεσολάβηση της ανθρώπινης σκέψης που αντιδρά στις ζωδιακές ενέργειες, η γη μας θα μετασχηματισθεί σε ιερό πλανήτη”.

Ασφαλώς τα λόγια αυτά

– διευρύνουν το όραμά μας

– εμβαθύνουν την κατανόησή μας

– μας δίνουν πίστη στο μέλλον της ανθρωπότητας και

– μας ενισχύουν να συνεργασθούμε υπομονετικά με το παρόν.

Οι Αστερισμοί και οι Αστέρες

Οι τρεις αστερισμοί που βρίσκονται πολύ κοντά σ’ εκείνον της Παρθένου είναι:

– η Κόμη της Βερενίκης, η μητέρα μόνο της μορφής

– ο Κένταυρος, ο άνθρωπος που ιππεύει ή το άλογο με το κεφάλι και τον κορμό ανθρώπου, που αναπαριστά το ανθρώπινο ον, γιατί ο άνθρωπος είναι ζώο και Θεός.

Αυτός είναι ο κατώτατος των αστερισμών και είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ηρακλής, αν και πέρασε από τις πέντε Πύλες, απέτυχε στην έκτη Πύλη και έπρεπε ν’ αρχίσει πάλι από κάτω για να επανορθώσει αυτή την έλλειψη αγάπης και κατανόησης.

Αυτό συμβαίνει συχνά στους προχωρημένους μαθητές.

– Ο τρίτος αστερισμός που υπόσχεται το μέλλον, είναι ο Βοότης, “ο Ένας, ο Ερχόμενος”, ο Σωτήρας στους Ιχθείς, που ελευθερώνει την ανθρωπότητα από την υποδούλωσή της στη μορφή.

Η ίδια η Παρθένος είναι ένας αστερισμός σε σχήμα κυπέλλου, με τρεις κύριους αστέρες που τον σκιαγραφούν, το Κύπελλο της Κοινωνίας, για το οποίο ο Χριστός είπε: “Πίετε εξ αυτού πάντες”· στην ανώτατη έννοιά του το Ιερό Δισκοπότηρο.

Ο λαμπρότερος αστέρας είναι ο Στάχυς, ο στάχυς του σίτου.

Ο Χριστός γεννήθηκε στη Βηθλεέμ που σημαίνει “ο οίκος του άρτου”.

Λέμε, “Δος ημίν σήμερον τον άρτον ημών τον επιούσιον”, το μάνα, τον άρτο εξ ουρανού ή τον άρτο και τον οίνο της Αγίας Κοινωνίας.

Ο συμβολισμός του άρτου πάντα διατρέχει την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη και σήμερα το μεγάλο οικονομικό μας πρόβλημα είναι ακόμη η προμήθεια του άρτου, ενός συμβόλου διατροφής, σ’ έναν πεινασμένο κόσμο: άρτο για το σώμα και άρτο για όσους πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη.

Όλα αυτά σαν μέρος

της διατροφικής λειτουργίας της Μητέρας του Κόσμου, που γαλουχεί τη μορφή όπως επίσης και της Χριστικής συνείδησης που λανθάνει στη μορφή.

Ο Μεταβλητός Σταυρός και οι Πλανητικοί Κυβερνήτες

Η Παρθένος είναι ένας από τους βραχίονες του Μεταβλητού Σταυρού, που με

– το αντίθετό του σημείο τους Ιχθείς

– τους αέρινους Διδύμους και

– τον πύρινο Τοξότη

συμπληρώνουν τους τέσσερις βραχίονες.

Ο Μεταβλητός Σταυρός είναι ο κοινός Σταυρός εκείνων που βρίσκονται σε κατάσταση δοκιμασίας. Η περιγραφή του έχει ως εξής:

“Ο μεταμορφωτικός Σταυρός είναι ο Σταυρός του Αγίου Πνεύματος, του τρίτου προσώπου της Χριστιανικής τριάδας, καθώς

– οργανώνει την ουσία και

– εφελκύει ευαίσθητη ανταπόκριση από αυτή την ίδια την ουσία”.

(Σημειώστε την ωραία αντιστοιχία της δήλωσης αυτής με το γεγονός ότι το Άγιο Πνεύμα επισκίασε τη Παναγία.)

Σ’ αυτό το Σταυρό ο άνθρωπος φθάνει στο στάδιο

– της συναίνεσης και

– της έφεσης και

έτσι ετοιμάζεται για το Σταθερό Σταυρό της Μαθητείας.

Είναι αξιοσημείωτο ότι

“ο Μεταβλητός Σταυρός της προσωπικότητας αφιερώνει τον άνθρωπο, που είναι σταυρωμένος πάνω σ’ αυτόν, σε υλικούς σκοπούς, για να μπορέσει να μάθει τελικά τη Θεία του χρήση”.

“Το αμάρτημα εναντίον του Αγίου Πνεύματος” έγινε θέμα του πιο νοσηρού θαυμασμού.

Ο Δ. Θιβετανός λέγει:

“Η κακή χρήση της ουσίας και η εκπόρνευση της ύλης για κακούς σκοπούς αποτελούν αμάρτημα εναντίον του Αγίου Πνεύματος”.

Αυτό ήταν το μέγιστο αμάρτημα της όλης πορείας του, που ο Ηρακλής διέπραξε στο σημείο της Παρθένου, όταν δεν κατάλαβε ότι η βασίλισσα των Αμαζόνων έπρεπε να λυτρωθεί με την ενότητα και όχι να σκοτωθεί.

Πολλές φορές ο Δ. Θιβετανός τονίζει το γεγονός ότι

“διαμέσου της ανθρωπότητας

θα παραχθεί μια κορύφωση ‘φωτεινής’ αποτελεσματικότητας

που θα καταστήσει δυνατή την έκφραση του όλου”.

Εμείς κάνουμε ακόμη το λάθος του Ηρακλή, όταν ξεχνούμε ότι το Τρίγωνο της Τριάδας είναι ένα ισοσκελές Τρίγωνο, με όλες τις γωνίες του ίσης σημασίας για την πραγμάτωση του Σχεδίου. (Esoteric Astrology pp. 558.)

Στην Παρθένο μετά την πλήρη ατομικοποίηση στο Λέοντα γίνεται το πρώτο βήμα για την ένωση Πνεύματος και Ύλης.

Είναι “η υποταγή της μορφής Ζωής στη θέληση του ενοικούντος Χριστού”.

Οι τρεις Κυβερνήτες του ζωδιακού σημείου της Παρθένου τη συνδέουν σαφώς με οκτώ άλλα ζώδια, όπως έχει γραφεί, καθιστώντας την το εξέχον ζωδιακό σημείο της σύνθεσης.

Συμπεριλαμβάνοντας και την Παρθένο την ίδια έχουμε εννέα σημεία ή ενέργειες που επηρεάζουν τον αριθμό των μηνών της κυοφορίας του ανθρώπινου εμβρύου.

Πάλι “ως άνω ούτω κάτω”.

Ο ορθόδοξος Κυβερνήτης του Ζωδιακού σημείου είναι ο Ερμής,

“η εύστροφη ενέργεια του Υιού του Νου, της ψυχής”,

ο μεσολαβητής μεταξύ Πατρός και Μητρός.

Ο Εσωτερικός Κυβερνήτης είναι η Σελήνη που συγκαλύπτει τον Ήφαιστο.

Η σελήνη κυβερνά τη μορφή και μας υπενθυμίζεται ότι

δια της μορφής εκδηλώνεται η Θέληση του Θεού .

Ο Ήφαιστος είναι μια έκφραση ενέργειας Πρώτης ακτίνας, ενώ

η Σελήνη θέτει σε ενέργεια Τέταρτης ακτίνας,

ο Δίας είναι ο Ιεραρχικός Κυβερνήτης που αντιπροσωπεύει τη δεύτερη Δημιουργική Ιεραρχία

(τους Θείους δομητές της πλανητικής εκδήλωσης της γης) και

εισάγει σε ενέργεια τη Δεύτερη ακτίνα.

Ο Δ. Θιβετανός δηλώνει ότι

– ο Ερμής

– ο Κρόνος και

– η Αφροδίτη

κυβερνούν τους τρεις δεκανούς και

μας υπενθυμίζει ότι όταν ο άνθρωπος είναι στον αντεστραμμένο τροχό του μαθητή (αριστερόστροφο) θα εισέλθει στο Ζ ωδιακό σημείο υπό την επιρροή της Αφροδίτης, ενώ

ο μέσος άνθρωπος θα εισέλθει υπό τη διακυβέρνηση του Ερμή.

Αυτό είναι ένα παράδειγμα πώς μπορούμε να παρερμηνεύσουμε ένα ωροσκόπιο αν δε γνωρίζουμε την εξελικτική κατάσταση του ατόμου.

Η εγκόσμια αστρολογία, χωρίς σύνθεση, μπορεί να γίνει πολύ απατηλή κι επιπόλαιη.

Η Αλίκη Μπέϊλη συνήθιζε να λέει μ’ ένα κλείσιμο του ματιού στον αρχάριο που θαύμαζε για την ακρίβεια με την οποία επαληθευόταν ο χάρτης του: “Αυτό είναι πολύ κακό, αν ζούσατε πάνω από το ηλιακό πλέγμα, ο προσωπικός σας χάρτης δε θα επαληθευόταν με τόση ακρίβεια”.

Στην αστρολογία του μέλλοντος θα χρησιμοποιείται ο χάρτης της ψυχής και όχι ο χάρτης της προσωπικότητας.

Η προειδοποίηση αυτή καλύπτεται από μια θετική δήλωση του Δ. Θιβετανού:

“Η βάση των αστρολογικών επιστημών είναι

– η εκπόρευση

– διαβίβαση και

– λήψη ενεργειών και

– η μετουσίωσή αυτών των ενεργειών σε δυνάμεις από την οντότητα που τις δέχεται”.

Αυτό προσδιορίζει καθαρά ποια πρέπει να είναι

– η στάση μας στους διαλογισμούς της πανσελήνου και

– η από μέρους μας χρήση των ατομικών ωροσκοπίων.

“Εκείνο που θέλω να επισημάνω εδώ”, λέγει ο Δ. Θιβετανός,

“είναι ότι όλα είναι ζήτημα αναπτυγμένης δεκτικότητας και ευαισθησίας”.

Η Σημασία του Ζωδιακού σημείου και του Πολικού Αντιθέτου του

Στη Γοργόνα, τη θαλάσσια θεότητα, έχουμε το σύμβολο της ενοποίησης της Παρθένου με το αντίθετο σημείο της, τους Ιχθείς.

Πάντα υπάρχει η δυαδικότητα, έμφυτη σε μας και στο ηλιακό σύστημα.

Η Δεύτερη Ακτίνα του Ηλίου,

αυτή καθ’ αυτή είναι μια δυαδικότητα,

Αγάπη-Σοφία.

Το μάθημα γι’ αυτόν που γεννήθηκε στην Παρθένο, όπως περιγράφεται από τον Dane Rudhyar στα Δώρα του Πνεύματος, είναι να έχει

“μια σαφή αντίληψη ότι

καμιά αλήθεια δεν είναι πλήρης ή έστω πραγματική,

αν δεν περιλαμβάνει το αντίθετό της και

όλα όσα συμβαίνουν ανάμεσα”.

Υπενθυμίζοντας ένα ακόμη,

ότι οκτώ ενέργειες δρουν δια της Παρθένου,

ότι η Παρθένος είναι ένα σημείο σύνθεσης,

ο Rudhyar δηλώνει ότι απαιτείται μάλλον μεταμόρφωση παρά μετασχηματισμός.

Οι τρεις αρετές που απαιτούνται είναι

– ανοχή

– συμπόνια κι

– ευσπλαχνία,

ο άνθρωπος αναπτύσσεται καθιστάμενος πιο περιεκτικός.

Μια από τις πιο χρήσιμες ερμηνείες που δίνονται, είναι το σχόλιο για την ανοχή, την αληθινή φύση της ανοχής, που καθώς ασκείται έχει κυρίως μια χροιά ανωτερότητας και συγκατάβασης.

Ο Rudhyar λέει:

“Η πραγματική ανοχή προχωρεί βαθύτερα από τη στάση του ‘ζω και σ’ αφήνω να ζεις’, που έχει συχνά ένα μίασμα υπεροψίας και εγωκεντρικής αδιαφορίας για καθετί εκτός της δικής μας αλήθειας…

Ετυμολογικά σημαίνει ‘φέρνω’, φέρνω τι; Το φορτίο της ανάγκης για αλλαγή και ανάπτυξη…

Η τυπική ενασχόληση του ατόμου της Παρθένου

– με λεπτομέρειες του έργου

– με τεχνική

– υγεία και υγιεινή

– αναλυτική ανατομία του εαυτού του και των άλλων,

είναι πραγματικά μια εστίαση στις αρνητικές αξίες της κρίσης”.

Αν η κρίση στην Παρθένο αντιμετωπισθεί θετικά,

τότε “η ουσία της συνείδησης ανανεώνεται και μ’ αυτή την ανανέωση, που της χαμηλώνει τον τόνο, προχωρεί αναγκαστικά σε μια επαναδιατύπωση του σκοπού”.

Στους Ιχθείς, τον αντίθετο Πόλο, ο βασικός τόνος που δίνεται είναι θάρρος και

η ιδιοσυγκρασία του ατόμου των Ιχθύων ονομάζεται το πεδίο της μάχης,

γιατί το μήνυμά του είναι “απελευθέρωση” και

η ελευθερία πρέπει να κατακτηθεί και να κερδηθεί με αγώνα,

δεν μπορεί να είναι δώρο.

Στο κρίσιμο σημείο διαβάζουμε:

“Όλες οι διαμάχες συγχωρούνται,

όλες οι μεταβάσεις αποφασίζονται στου Χριστού τις γεννήσεις ”,

που είναι το ανώτατο σημείο της γέννησης

της λανθάνουσας Χριστικής συνείδησης στην Παρθένο.