το πέμπτο ζωδιακό σημείο: Ο Λέων

Το Πεδίο του Άθλου

Το σημείο του Λέοντα είναι ένας από τους τέσσερις βραχίονες του Σταθερού Σταυρού των ουρανών, του Σταυρού πάνω στον οποίο ο Κοσμικός Χριστός και ο ατομικός Χριστός πάντοτε σταυρώνονται.

Ίσως η λέξη “σταυρωμένος” θα είχε αληθινή σημασία αν την αντικαθιστούσαμε με τη λέξη “θυσιασμένος”, γιατί με την ανέλιξη της Χριστικής συνείδησης στη μορφή διάφορες όψεις της Θείας φύσης φαίνεται να θυσιάζονται σταδιακά.

Στον Ταύρο, το σύμβολο της δημιουργικής δύναμης που εκφράζεται με την επιθυμία, βλέπουμε την κατώτερη όψη της Θείας δημιουργικής δύναμης, τη σεξουαλική επιθυμία, να μετουσιώνεται ή να θυσιάζεται στην ανώτερη όψη της.

Πρέπει να υψωθεί στον ουρανό.

Στο Λέοντα βλέπουμε τον Κοσμικό νου να πραγματώνεται στο άτομο σαν κατώτερος έλλογος νους και

αυτή η κατώτερη όψη πρέπει επίσης να θυσιαστεί και

ο μικρός νους του ανθρώπου πρέπει να υποταχθεί στο Συμπαντικό Νου.

Στο Σκορπιό που είναι ο τρίτος βραχίονας του Σταθερού Σταυρού, βρίσκουμε την Κοσμική αγάπη ή Κοσμική έλξη.

Εκεί εμφανίζεται στην κατώτερη όψη της και αυτή την ονομάζουμε Μεγάλη Πλάνη.

Στο Σκορπιό

βλέπουμε το ζηλωτή πάνω στο Σταυρό

να θυσιάζει την πλάνη στην πραγματικότητα.

Στον Υδροχόο έχουμε το φως της Συμπαντικής Συνείδησης

– να ακτινοβολεί στο ανθρώπινο ον και

– να επιφέρει

– τη θυσία της ατομικής ζωής και

– τη συγχώνευσή της στο Συμπαντικό Όλο.

Αυτή είναι η αληθινή σταύρωση:

η θυσία της αντανάκλασης στην πραγματικότητα,

– της κατώτερης όψης στην ανώτερη και

– της ατομικής μονάδας στο Μεγάλο Συνολικό Άθροισμα.

Αυτά ήταν τα χαρακτηριστικά που τόσο θαυμάσια έδειξε ο Χριστός.

– Εμφανίσθηκε σαν Δημιουργός.

– Έδειξε ότι λειτουργεί υπό την επιρροή του Φωτισμένου νου.

– Προσωποποίησε την αγάπη του Θεού και

– ανήγγειλε ότι είναι το Φως του Κόσμου.

Συνεπώς το πρόβλημα ενώπιον του Ηρακλή ήταν το πρόβλημα του ζωδιακού σημείου:

– η σταύρωση του κατώτερου εαυτού και

– η κατανίκηση της ατομικής έπαρσης.

Αρχικά ο Ζωδιακός συνίστατο μόνο από δέκα αστερισμούς και σε κάποια χρονολογία, πρακτικά άγνωστη, οι δύο αστερισμοί του Λέοντα και της Παρθένου αποτελούσαν ένα σύμβολο.

Ίσως μ’ αυτό να συνδέεται το μυστήριο της Σφίγγας, γιατί στη Σφίγγα έχουμε ένα λιοντάρι με κεφάλι γυναίκας, το Λέοντα με την Παρθένο, το σύμβολο του Λέοντα ή της Βασιλικής ψυχής και τη σχέση του με την ύλη, την όψη – Μητέρα.

Μπορεί λοιπόν να υποδηλώνει τις δύο πολικότητες, το αρσενικό και το θηλυκό,

το θετικό και το αρνητικό.

Σ’ αυτό τον αστερισμό υπάρχει ο εξαιρετικά λαμπρός αστέρας που είναι ένας από τους τέσσερις βασιλικούς αστέρες των ουρανών.

Ονομάζεται Βασιλίσκος, ο Κυβερνήτης, ο Νομοθέτης, διατηρώντας στην έννοιά του τη σκέψη ότι ο άνθρωπος μπορεί τώρα να είναι ο νόμος για τον ίδιο, γιατί έχει μέσα του εκείνο που είναι ο Βασιλιάς ή ο Κυβερνήτης.

Κρυμμένη στον αστερισμό βρίσκεται επίσης μια Λαμπερή ομάδα αστέρων που ονομάζονται “Δρέπανο”.

Στους αρχαίους μυημένους που έβλεπαν όλους τους εξωτερικούς αστερισμούς

σαν προσωποποιήσεις των δυνάμεων και

σαν σύμβολα ενός εκτυλισσόμενου δράματος πιο απέραντου απ’ ό,τι μπορούσαν ν’ αντιληφθούν,

ο αστερισμός μετέδιδε τρεις μεγάλες ιδέες:

– πρώτο, ότι ο άνθρωπος ήταν

– ο Κυβερνήτης

– ο Βασιλιάς

– ο ενσαρκωθείς Θεός

– ένας ατομικός Υιός του Θεού

– δεύτερο, ότι ο άνθρωπος κυβερνιόταν από το νόμο

– το νόμο της φύσης

– το νόμο που φτιάχνει για τον εαυτό του και

– τον πνευματικό νόμο στον οποίο τελικά θα υποταχθεί

– τρίτο, ότι το έργο του ατόμου είναι να χρησιμοποιήσει το δρέπανο και

να κατακόψει ή να αποκόψει εκείνο

– που εμποδίζει την εφαρμογή του πνευματικού νόμου και

– που εμποδίζει την άνθηση της ψυχής.

Ο Αστερισμός του Λέοντα περιλαμβάνει ενενήντα πέντε αστέρες, δύο από τους οποίους είναι πρώτου μεγέθους. Λέγεται ότι το Αιγυπτιακό όνομά του σημαίνει “έκχυση”, το Νείλο που δίνει την πλήρη του άρδευση αυτή την εποχή.

Τούτο έχει επίσης μια ενδιαφέρουσα εσωτερική σημασία, γιατί σύμφωνα με τη διδασκαλία της Προαιώνιας Σοφίας, η ανθρώπινη οικογένεια ήρθε σε ύπαρξη μέσω εκείνου που τεχνικά ονομάζεται “τρίτη έκχυση”, που ήταν ο όρος ο οποίος δόθηκε στην είσοδο μιας μεγάλης πλημμυρίδας ψυχών στα σώματα των Ζώων και συνεπώς στο σχηματισμό της ανθρώπινης οικογένειας από ατομικές μονάδες.

Ένας άλλος τεχνικός όρος γι’ αυτή την τρίτη έκχυση είναι “ατομικοποίηση”,

η δημιουργία ενός ατόμου με αυτεπίγνωση, συνδέοντάς το έτσι με τα μεγάλα γεγονότα στο Ζωδιακό σημείο του Λέοντα.

Οι ενενήντα πέντε αστέρες σ’ αυτό τον αστερισμό έχουν επίσης μια αριθμητική σημασία, γιατί έχουμε 9 Χ 10 + 5.

Εννέα είναι ο αριθμός της μύησης,

δέκα είναι ο αριθμός της ανθρώπινης τελείωσης,

πέντε είναι ο αριθμός του ανθρώπου

και έτσι στην ομάδα αυτή των αστέρων έχουμε την ιστορία του ανθρώπου –

της προσωπικότητας

του Μυημένου και

της έσχατης πνευματικής του επίτευξης.

Οι Τρεις Συμβολικοί Αστερισμοί

Υπάρχει ένας τεράστιος αστερισμός που ονομάζεται Ύδρα, το Φίδι, που συνδέεται με το Ζωδιακό σημείο του Λέοντα.

Βρίσκουμε επίσης

– τον Κρατήρα

– το κύπελλο και

– τον Κόρακα.

Και οι τρεις συνοψίζουν με τη σημασία τους το πρόβλημα του ανθρώπου που επιδιώκει τη μύηση.

Απεικονίζουν έκδηλα και καθαρά σ’ αυτόν το έργο που πρέπει να κάνει.

Καθώς ο Λέων, ο Βασιλιάς, η ψυχή, αρχίζει το έργο της, αντιλαμβάνεται ότι πρέπει

– να πιεί το κύπελλο του πόνου και της εμπειρίας

– να υπερνικήσει το φίδι της πλάνης και

– να εξαλείψει το αρπακτικό πτηνό.

Η Ύδρα, το Φίδι, απεικονίζεται στις αρχαίες εικόνες σαν θ η λ υ κ ό Φίδι.

Καλύπτει περισσότερες από εκατό μοίρες και βρίσκεται κάτω από τους τρεις αστερισμούς του Καρκίνου, του Λέοντα και της Παρθένου.

Στο Σκορπιό υπερνικάται τελικά αυτό το φίδι της ύλης και της πλάνης με το οποίο η ψυχή ταυτίσθηκε για τόσο πολύ.

Περιλαμβάνει εξήντα αστέρες κι έτσι συναντάμε πάλι ένα σημαντικό αριθμό,

γιατί το έξι είναι ο αριθμός του νου, του δημιουργικού έργου του Συμπαντικού Νου και των έξι ημερών της δημιουργίας.

Στο έκτο Ζωδιακό σημείο, την Παρθένο, έχουμε την ολοκληρωτική μορφή.

Στο Βιβλίο της Αποκάλυψης λέγεται ότι το σημάδι του Θηρίου είναι 666 και η Ύδρα, το Φίδι, βρίσκεται κάτω από τρεις αστερισμούς και ο αριθμός της είναι 6, επομένως είναι τρεις φορές ισχυρή.

Δέκα είναι ο αριθμός της πληρότητας.

Το έξι εκφράζει συνεπώς τους περιορισμούς της σωματικής φύσης που εργάζεται δια της μορφής και της χρησιμοποίησης της προσωπικότητας.

Το έξι συμβολίζει το Θεό στη φύση, είτε κοσμικά είτε ατομικά.

Η Ύδρα, το φίδι, αντιπροσωπεύει την όψη – ύλη καθώς καλύπτει και κρύβει την ψυχή.

Ο Κρατήρας ή το κύπελλο περιλαμβάνει δεκατρείς αστέρες συνήθους μεγέθους κι ενενήντα περίπου μικρούς αστέρες, αν και μερικά βιβλία αστρονομίας αναφέρουν τρεις λαμπρούς αστέρες και ενενήντα μικρούς.

Έτσι έχουμε πάλι τον αριθμό της ύλης ή του σχηματισμού της μορφής και

τον αριθμό εκείνου που ονομάζεται “αποστασία” και “γύρισμα της ράχης”, όπως έκανε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, στην ψυχή ή την όψη Χριστός.

Το κύπελλο αυτό σχηματίζει πραγματικά τμήμα του σώματος της Ύδρας, γιατί οι αστέρες στη βάση του κυπέλλου αποτελούν τμήμα του σώματος του Φιδιού και τους διεκδικούν αμφότεροι οι αστερισμοί.

Είναι το κύπελλο που κάθε ανθρώπινο ον πρέπει να πιεί, γεμάτο από εκείνο που αποτελεί το απόσταγμα της εμπειρίας του στην ύλη.

Είναι ‘το κύπελλο των σπονδών’ σε ορισμένα αρχαία Τεκτονικά τυπικά και συμβολίζει την πόση εκείνου που οι ίδιοι παρασκευάσαμε.

Με άλλες λέξεις η ίδια αλήθεια

μπορεί να εκφρασθεί στα λόγια της Χριστιανικής Βίβλου,

“ό γαρ εάν σπείρη άνθρωπος, τούτο και θερίσει”.

Τρίτο, έχουμε τον Κόρακα που στέκει πάνω στην Ύδρα, το φίδι και τη ραμφίζει. Έχει εννέα αστέρες, πάλι ο αριθμός της μύησης.

Η Παλαιά Διαθήκη αρχίζει με έναν κόρακα, η Καινή Διαθήκη αρχίζει με ένα περιστέρι.

Η εμπειρία

αρχίζει με το πτηνό της ύλης και

τελειώνει με το πτηνό του πνεύματος.

Έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι στον Υδροχόο, το Ζωδιακό σημείο που συμπληρώνει το Λέοντα, βρίσκουμε τον Κύκνο, το σύμβολο του πτηνού του πνεύματος.

Στη Φωνή της Σιγής διαβάζουμε: “Και τώρα μπορείς να αναπαυθείς ανάμεσα στα φτερά του Μεγάλου Πτηνού.

Πάντοτε είναι τερπνό ν’ αναπαύεσαι ανάμεσα στα φτερά εκείνου που δε γεννήθηκε, ούτε πεθαίνει, αλλά είναι το ΑUΜ διαμέσου της αιωνιότητας”.

Και στην υποσημείωση η Ε.Π.Μπ., αναφερόμενη στο πτηνό ή κύκνο, σημειώνει:

“Η Rig – Veda λέει…

Η συλλαβή

Α θεωρείται ότι είναι το δεξί φτερό του πουλιού Hamsa (Κύκνος),

U το αριστερό φτερό του και

Μ η ουρά του…”

The Chakras, by C.W. Leadbeater

Στο Zωδιακό της Τεντύρας ο Λέων και οι τρεις συνοδευτικοί αστερισμοί εικονίζονται σαν να σχηματίζουν ένα μεγάλο σημείο, γιατί ο Λέων φαίνεται να βαδίζει πάνω στο Φίδι.

Ο Κόρακας είναι κουρνιασμένος πάνω στη ράχη του Λέοντα, ενώ κάτω είναι μια θηλυκή φτερωτή μορφή (πάλι το σύμβολο της ύλης) που κρατά δύο κύπελλα, γιατί πάντοτε υπάρχει το κύπελλο που συμβολίζει το κύπελλο της εμπειρίας, το κύπελλο της τιμωρίας, το κύπελλο της υποχρέωσης από το οποίο κάθε άνθρωπος πρέπει να πιει. Έπειτα υπάρχει και το κύπελλο που προσφέρεται στο μυημένο, το κύπελλο στο οποίο αναφέρθηκε ο Χριστός στον Κήπο της Γεθσημανή, όταν ζήτησε να απέλθει απ’ αυτόν, το οποίο όμως ήπιε μέχρι τέλους.

Έτσι ο Ηρακλής, o ζηλωτής που εκφράζεται στο Λέοντα, βλέπει τη μεγάλη μάχη που βρίσκεται μπροστά του,

– γνωρίζει ότι το παρελθόν του πρέπει να πραγματωθεί στο μέλλον

– γνωρίζει ότι προτού αναρριχηθεί στο όρος στον Αιγόκερω,

πρέπει να σφαγιάσει την Ύδρα και

– γνωρίζει ότι δεν πρέπει πια να είναι ο Κόρακας, αλλά πρέπει να εκδηλωθεί

– σαν Αετός στο Σκορπιό και

– σαν Κύκνος στον Υδροχόο.

Αυτό πρέπει ν’ αρχίσει να το πραγματοποιεί στο Λέοντα,

– καταδεικνύοντας τη δύναμη να τολμά

– αντιμετωπίζοντας τον τρομακτικό αγώνα που τον περιμένει στα επόμενα τρία ζωδιακά σημεία και

– σκοτώνοντας το λιοντάρι της φύσης του (Βασιλιάς των Ζώων) μόνος και αβοήθητος και

έτσι να αποκτήσει τη δύναμη να νικήσει την Ύδρα στο Σκορπιό.